Dziecko to źródło miłości i szczęścia. Od samych narodzin maleństwa trzeba być czujnym, dobrym rodzicem by z pociechy wyrósł dobry człowiek. Rodzice mają nie łatwe wyzwanie by wychować swoją pociechę. Czeka ich mnóstwo upadków ale i sukcesów. Każdy zastanawia się czy są jakieś reguły – jak dziecko wychować. Nie ma.
Każdy musi sam sprostać temu zadaniu. Są tylko wskazówki, które mogą okazać się pomocne dla rodzica. Gdy dziecko ma ustalone pewne reguły obowiązujące w domu i umie je zaakceptować to już duży sukces. Ale każdy maluszek chce sam poznawać i uczyć się świata. Dziecko powinno mieć ustalone zasady co mu wolno a czego nie. Musi ono widzieć, ze rodzic to jego autorytet i ma postępować według naszej woli inaczej będzie rozpuszczone. Rodzic musi stanowczo mówić nie gdy dziecku czegoś nie wolno. Zdrowa zasada to taka, że rodzic rządzi w domu a nie dziecko. Nie należy spełniać wszystkich zachcianek dziecka. Inaczej będzie ono traktowane jak ktoś wyjątkowy, kto wszystko ma co chce i robi co chce. Dziecko nie musi mieć wszystkiego czego się domaga. Trzeba być stanowczym. Nie krzycz jeśli nie musisz, po co stresować dziecko i siebie , lepiej wytłumacz, pokaż. Nie obiecuj, jeśli wiesz, że słowa nie dotrzymasz. Dziecko jest wrażliwe i pamiętliwe, poczuje się odrzucone. Nigdy nie bój się miłości. Dziecko chce ją czuć. Chce bezpieczeństwa, czułości. Bez tego nie poczuje rodzicielskiej opieki. Dziecko nie może czuć, że rodzic go zawiódł, okłamał albo że nie jest mu wsparciem. Rozmawiajcie o wszystkim, nawet o małych sprawach, w ten sposób wywiąże się miedzy wami silna wieź, przywiązanie. Na obrazie rodziców dziecko buduje w sobie obraz człowieka. Nie wyśmiewaj dziecka gdy mu cos nie wyjdzie, staraj się zaspokajać jego potrzeby jeśli tylko możesz. To jakim będzie nasza pociecha zależy w dużej mierze od nas. Dziecko obserwuje zachowania, słowa rodziców. Nie ucz go kłamać, przeklinać. Zabieraj na spacery, do kina, razem czas spędzony zbliża i daje poczucie spełnienia i radości. Ucz dziecko drobnych prac domowych by nie było leniwe, wyznacz mu jakiś zakres obowiązków, które może zrobić sam i chwal za to. Pochwała buduje a dziecko jest ochocze do pracy. Nie porównuj swojej pociechy do innego dziecka, to boli i krzywdzi. Dziecko czuje się gorsze od innych a nie tędy droga. Ma czuć że dla Ciebie jest najważniejsze, że je kochasz, szanujesz. Nie daleko pada jabłko od jabłoni. Waż słowa i gesty które możesz potem żałować. Niech dziecko ma dom, dzieciństwo i miłość mamy i taty. Jeśli jest kochane, troszczą się o niego rodzice, razem spędzają z nim czas- dziecko jest radosne, wesołe. Nie ma nic wspanialszego niż uśmiech na buzi dziecka, tak jakby mówiło: mama, tato kocham Was, dziękuję wam za wasz trud.