Dla przewodników, nawet tych z wieloletnią praktyką, prowadzenie wycieczki górskiej jest sporym wyzwaniem. Tutaj nie ma mowy o automatyczności oraz rutynie, zaś do każdej wyprawy należy podchodzić indywidualnie biorąc pod uwagę szereg czynników. Dlaczego?
Prowadzenie takiej wycieczki wymaga od przewodnika bardzo dobrej znajomości terenu, ogromnej wiedzy na temat danego obszaru, umiejętności technicznych oraz odpowiedniej kondycji fizycznej. Bardzo ważna jest również umiejętność nawiązywania kontaktów z innymi ludźmi (chodzi tu przede wszystkim o uczestników wycieczki) oraz umiejętność kierowania grupą. W górach turyści powinni widzieć w swym przewodniku faktycznego przywódcę i odpowiedzialnego kierownika, którego należy słuchać. W górach bardzo ważna jest dyscyplina.
Przewodnik górski musi umieć zbierać informacje o grupie, z którą będzie się poruszał po szlaku. Skąd brać te dane? Często bardzo przydatną wskazówką jest sam ubiór turystów, po którym można się zorientować, kto posiada odpowiednie przygotowanie, a kto trafił w góry przypadkowo. Sporo można wywnioskować również z luźnej rozmowy dotyczącej dotychczasowego doświadczenia w chodzeniu po górach.
Podczas wędrówki górskiej przewodnik powinien iść z przodu grupy i nikt nie powinien go wyprzedzać. To przewodnik narzuca tempo, dostosowując je do możliwości wszystkich osób biorących udział w wędrówce (szczególnie ważne jest dostosowanie tempa marszu do możliwości najsłabszego członka grupy). Najtrudniejszym problemem dla przewodnika, jeśli chodzi o szybkość poruszania się w górach, stanowi chęć rywalizowania i "ścigania się", pojawiająca się niemal na każdej wycieczce wśród uczestników wyprawy. Wiadomo – najtrudniej okiełznać tych najsprawniejszych fizycznie, dla których umiarkowane tempo marszu jest kojarzone z "wleczeniem się". Inna ważna sprawa – to organizowanie odpoczynków w odpowiednim miejscu i w odpowiednim czasie. Wskazane są krótkie odsapki (po 15 minut) zarządzanie mniej więcej po godzinie wędrówki. Najważniejszy jest jednak główny odpoczynek, trwający minimum godzinę. Tu bardzo ważne jest miejsce . Najczęściej taki odpoczynek planowany jest przy schronisku, tak aby turyści mogli go połączyć nie tylko z możliwością odpoczynku w miejscu atrakcyjnym widokowo, lecz również z możliwością zjedzenia ciepłego posiłku.
Prowadzenie wycieczek górskich wymaga od przewodnika również umiejętności odpowiedniego reagowania w sytuacjach trudnych, awaryjnych. Sytuacje takie jak zasłabnięcie lub zabłądzenie jednego z członków grupy, choć stosunkowo rzadko, zdarzają się i trzeba być na nie przygotowanym. Przygotować trzeba się również na załamanie pogody lub wypadek, związany na przykład ze złamaniem nogi przez któregoś z uczestników wycieczki. Nie ma nic gorszego, niż przewodnik wpadający w takiej sytuacji w panikę. Grupa traktuje go przecież jako tego, który ma rozwiązać każdy problem.
Mimo wszystkich trudności związanych w prowadzeniem wycieczki górskiej, jest to zajęcie dające ogromną satysfakcję. Są w Polsce setki przewodników górskich, dla których wędrowanie z turystami jest źródłem niekończącej się przyjemności. Jest to dla nich nie tylko praca, ale możliwość podzielenia się z innymi swymi zainteresowaniami, swą wiedzą i umiejętnościami. Każdego roku wyruszają z ludźmi na szlaki górskie i pokazują im ich najpiękniejsze miejsca. I co najważniejsze – robią to z pasją i robią to dobrze. Robią to, bo turystyka górska i przewodnictwo turystyczna są ich prawdziwym powołaniem.